هدف تنظیم گری، کنترل مخاطرات است. اساسا چرا دولت ها مداخله می کنند؟ زمانی که مردم نمی خواهند کاری کنند، یا نمی دانند، یا نمی توانند، یا ...... . حال تنظیم گری چگونه و در چه حد و گستره رخ خواهد داد.
به نظر می رسد وقتی بتوانیم معرفت و ایمان به عالم، سنن الهی و سعادت غایی را به صورت عمومی، آگاهی بخشی عمیق کنیم آنگاه جهت گیری استراتژیک افراد جامعه به هماهنگی درخواهد آمد و اساسا حوزه مداخله کم خواهد شد. اما از جهت اینکه تعادل بین حرکت های اجتماعی توسط حاکمیت عدل صورت می گیرد، مداخله تنظیم گرانه نیز در جهت ریل گذاری عمدتا فرهنگی-روانی خواهد بود و بخش دیگر نیز قاعده گذاری های حقوقی.
عالم بر اساس سننی در حال حرکت است و جوامع نیز به عنوان جزئی از نظام تکوین، تحت حاکمیت سنن خواهند بود. به عبارت دیگر، عالم اجتماعی باید خود را بر اساس سنن، مطابق عالم تکوین سازد. از جمله این سنن، سنت امداد است که مطابق هر نوع حرکت، نوعی از زندگی و تکنولوژی خلق می شود. حال اگر طریق هدایت در پیش گرفته شود، سنت امداد آن را تقویت می کند و اگر طریق ضلال باشد، سنت امداد آن را هم.
لذا باید بدانیم که ساختار و ارکان جامعه مطابق نظام تکوین کدام است و چه عواملی آن ها را تقویت یا تضعیف می کند. از این طریق می توان هم جامعه مطلوب را شناخت، هم شاخص های سنجش مطلوبیت را پیگیری کرد و هم اینکه نقاط مداخله را شناسایی کرد.
