معمولا در بیان انواع عدالت اجتماعی، آن را به سه نوع تقسیم می کنند: توزیعی، مراوده ای، رویه ای (فرایندی).
شاید در یک تعریف عام از عدالت توزیعی، بتوان همه انواع عدالت را ذیل عدالت توزیعی تعریف کرد. عدالت اجتماعی، موضوع تعامل های اجتماعی و انتخاب هایی برای این تعامل است و اساسا آنچه در تعامل وجود دارد، عبارتست از نوعی مبادله. گاهی این مبادله، مادی و مالی است و گاهی مبادله پیام، قدرت، احترام و پاداش درونی، فرصت و ... می باشد.
چنان که هچ (ص443) در تئوری سازمان خود می گوید، قدرت نوعی رابطه است و توزیع قدرت همان مراوده. همچنین قدرت به جهت اینکه ایجاد فرصت و دسترسی می کند، عدالت رویه ای را در بر گرفته و توزیع قدرت، موضوع عدالت رویه ای می شود. از سوی دیگر در ارتباطات نیز، هر ارتباط را به عناصر از جمله پیام، پیام دهنده و پیام گیرنده و سیر پیام رسانی تعبییر می کنند که به عبرات دیگر، همان توزیع پیام است.
پس باید گفت که عدالت اجتماعی همان عدالت توزیعی اجتماعی است که موضوع توزیع می تواند متفاوت و متکثر باشد:
منابع مادی، مالی و انسانی، قدرت، احترام، دسترسی و فرصت، اطلاعات و دانش و ... .