نقدی بر مناظره 10 خرداد 1392:
1. سوالات مناظره، چندان تمایز بخش گفتمان و برنامه ها نبود و از این حیث مخاطب را بیشتر در ابهام فرو برد و نتوانست آگاهی بخشی نماید. با وجود اینکه مناظره ها آرام بود اما نه فرصت کافی برای ارائه نظر بود و نه اینکه نظرها، می توانست تفاوت خود را با نظرات سایر نامزدها برجسته سازد. حتی مسائل مهمی از جمله نظام توزیع، بانکداری اسلامی و بدون ربا، اقتصاد دانش بنیان و بسیاری از مسائل کلیدی دیگر، در بیان عموم کاندیداها حتی فرصت طرح هم پیدا نکردند.
2. دقت کنید که چرا در این مناظره چالشی ایجاد نشد؟ چرا کسی نتوانست چندان دیگری را نقد کند؟ چرا همه حرف یکدیگر را تکرار کردند یا تکمیل کردند یا اینکه رد نکردند؟
2.1. سوالات تمایز بخش نبوده و در کلیات غیر قابل مناقشه ماندند.
2.2. شاید در یک نگاه رو به جلو، گفتمان عمومی جامعه به سمتی رفته است که دیگر کسی جرئت نمی کند محورهایی از قبیل حمایت از تولید ملی، اقتصاد بدون نفت، اقتصاد مقاومتی، عدالت اجتماعی و ... را رد کند اما قبلا چنین مسائلی را در دولت ها و گفتمان های سابق رد می کردند و حتی مسخره می کردند.
2.3. دلیل سوم که مناظره ها چندان مفید نبودند، این بود که کار
اجرایی در این مدت چندان در دستان این افراد نبوده است و در گود اجرا حضور نداشته
اند.
با وجود همه شرایط فعلا آقای جلیلی را اصلح می دانم اما هنوز از تیم نداشتن ایشان ترس دارم.
