۲۳ مهر ۹۱ ، ۰۸:۰۷
ای ماه
ای ماه بیا که راه را گم کردیم
حتی سر چشمه هم تیمم کردیم
ای وای می خواستیم آدم باشیم
اما سر راه میل گندم کردیم
فکر دل ناصبور می کردی کاش
تنگ است دل ظهور می کردی کاش
بر پلک سپید پنجره گرد نشست
از کوچه ما عبور می کردی کاش
پنجره ها مونس نجوای تواند
کوچه ها منتظران قد و بالای تواند
باغ با زمزمه نام تو سبز است هنوز
سبزه ها خاک نشینان قدم های تواند
