شبکه سازی یا .....؟

تعریف شبکه سازی:
فرد خود را مکلف به حرکت در مسیر ماموریتی می داند. فرد خود را در معرض نیاز دیگران (رحمت خداوندی) قرار می دهد و همت خود را خرج دیگران می کند. به نسبت قرابت با مسائل، مسیر و ماموریت ما، عضویت در شبکه تقویت می شود.
شبکه ساخته می شود نه اینکه ما می سازیم. تکلیف ما صرفا یک مداخله ساده است: خود را در معرض دیگران قرار دادن و ابلاغ فهم خود از ماموریت و مسیر خویش.


فرد، مسیری را درست دانسته، آن را انتخاب می کند و در آن حرکت می کند و با تمام تلاش و توان خویش حرکت می کند. او با تمام داشته های خود، ضمن حرکت در مسیر خویش، در معرض نیاز دیگران قرار می گیرد تا خود را برای دیگران خرج کند. به این صورت مسیر خود را هم به دیگران تا حدی منتقل می کند. از سوی دیگر برای اینکه راه درست، پر رهرو شود آنگاه فهم خود از مسیر خویش را به دیگران ابلاغ می کند.
افراد باید خود را خرج دیگران کنند. سعی کند به صورت برایشی آنچه فرد می خواهد را شفاف کند و تلاش کند آن را پرورش دهد. او باید به سمت داشتن ماموریت و مسیری برود. اما اگر ماموریت وی با ماموریت ما متناسب شد، به صورت هسته وارد منطق کاری هسته می شود. هسته نیز در صورت استمرار مفاهمه به سمت مرکز رشد تخصصی می رود.
مراحل:
تور پراکنی......» همکاری تبرعی.....» جذب آزمایشی......» جذب هسته......» حرکت به سمت مرکز رشد تخصصی.
خدمات:
خدمات قابل ارائه به اعضای شبکه، متناسب با مراحل شبکه سازی متفاوتند. این خدمات را می توان در قالب 4 جریان نمایش داد:

1. جریان آموزش
2. جریان پژوهش
3. جریان مالی و منابع
4. جریان صاحب داری