یکی از بهترین اشارات به محدودیت در تصمیم گیری شاید جمله فوق
باشد. تصمیم گیران همان گونه که سایمون بیان می کند هر چقدر هم که بخواهند عقلانی
تصمیم بگیرند، به علت وجود محدودیت شناختی ناشی از محدودیت منابع، زمان و ...
ناچارا باید به حدی از شناخت اکتفا نمایند و براساس آن تصمیم بگیرند.
این بیانی ساده از تصمیم گیری است اما نکته مهم این است که
برخی مواقع تصمیم گیری آن قدر دشوار می شود یا تصمیمگیران به اندازه توان خود
تلاش نمی کنند تا بهترین تصمیم را اتخاد کنند لذا بهترین تصمیم گیری می شود ظلم
علی السویه. یعنی اینکه مثلا در توزیع منابع، هرگاه ندانستیم چقدر منابع را بین
افراد متقاضی تقسیم کنیم به همه یکسان بدهیم که اگر ظلمی هم شده باشد به همه شود و
این بار بر عهده تعدادی خاص قرار نگیرد.