۰۸ تیر ۹۳ ، ۰۸:۴۱
نقدی بر گونه شناسی کونو
گونه شناسی کونو از نظریه های عدالت در چهار دسته تعریف می شود که دسته چهارم، یک گونه نیست بلکه نوعی نگاه نسبی گرایانه و ضد جهانشمولی به نظریه عدالت است. اما سه دسته دیگر عبارتند از: نیاز، کارایی، مسؤولیت فردی. به نظر می رسد که مقسم وی، متغیر تصمیم (رجوع شود به الگوریتم حل مساله عدالت یا تاملی در گونه شناسی نظریه های عدالت) باشد.
اما گونه شناسی وی به عنوان یک گونه شناسی از همه نظریه های عدالت، با نقایصی همراه است:
- نظریه های عدالت سیاسی را پوشش نمی دهد و صرفا عدالت توزیعی است.
- نظریه بی طرفی را پوشش نمی دهد.
- نظریه فضیلت گرایان (در فلسفه اخلاق) را پوشش نمی دهد.
- مفهوم شایستگی و تناسب وی دچار تشویش بسیار زیادی هستند (شایستگی، انتخاب، شانس، تناسب و ... همگی در یک دسته آمده اند). به نظر می رسد که کونو در کنار دوگان برابری-کارایی، یک دسته جدید باز کرده و هرچه غیر از این دو بوده را در این دسته جای داده است.
- دسته چهارم (زمینه)، هم جنس سه دسته قبل نیستند.
