تبیین روش ارزیابی نظریه برنامه در ارزشیابی برنامه های اجتماعی
این مقاله مستخرج از پایان نامه اینجانب می باشد. البته هنوز به چاپ نرسیده است.
چکیده:
روشهای پژوهش در علوم اجتماعی با هدف تعیین مسیر پژوهش، به دنبال حل مسائل این علوم هستند و اساسا هیچ پژوهشی نیست مگر اینکه از روش خاص خود بهره می برد. روشها، متناسب با مسائل پژوهش تعریف می شوند و از این رو به کثرت مسائل، می توان تعدد روش ها را مفروض گرفت.
مطالعات ارزیابی، خود حوزه وسیعی از مطالعات علوم اجتماعی را شامل می شوند که از حیث هدف ارزشیابانه بودن پژوهش، دارای روش های متنوع و فاقد محدودیت می باشند. از جمله این روش ها، روش ارزیابی نظریه برنامه است.
مزیت رقابتی این روش، آن است که علاوه بر ترسیم مسیری برای پژوهش، دارای کارکردهای متنوع دیگری است که موجب ظرفیت سازی بیشتر در مطالعات علوم اجتماعی خواهد شد. این روش، علاوه بر ارزیابی، حوزه های برنامه ریزی، کنترل، مستندسازی، گفتمان سازی و سازماندهی را نیز شامل می شود. مهم ترین کارکرد روش ارزیابی نظریه برنامه، انسجام بخشی به خط مشی ها و برنامه هاست.
هدف این نوشتار، بررسی ابعاد نظری روش ارزیابی نظریه برنامه و تولید ادبیات در این حوزه است. از این رو، مفاهیم کلیدی، تاریخچه، رهیافت ها، مدل ها و مسائل این حوزه مورد مداقه واقع شده اند.
واژگان کلیدی: ارزیابی برنامه، نظریه برنامه، نظریه تغییر، نظریه اقدام، مدل منطق، تحلیل
منطق.
