عدالت از مهمترین ارکان حاکم بر تصمیم گیری و تصمیم سازی در حیات اجتماعی بشر است. از این رو، علم و عمل، نیازمند آنند که ارزش عدالت اجتماعی را نصب العین خود سازند. عدم توجه به عدالت نیز طبیعتا علم نامطلوب و عمل ناعادلانه را رقم خواهد زد.
علیرغم این اهمیت و سرلوحه بودن عدالت در نهضت اسلامی ایران خصوصا در دهه عدالت و پیشرفت، به ندرت شاهد تلاش های علمی تشکیلاتی و جریان مدار هستیم. نبود نهادهای عدالت پژوه، دوره های تحصیلی و آموزشی، سیر مطالعاتی و ... همگی باعث ضعف بنیه علمی در عین اتصال به منبع حقیقت اسلام می شود. به تبع ضعف در بنیان ها و نظرگاه های علمی، عرصه عمل هر چند هم مجدانه تلاش نماید، ثمری جز تلاش های بدون مبنای نظری و غیرمنسجم نخواهد داشت.
از این رو و در گام اول، عمومی ساختن مساله عدالت در بین نخبگان علمی و اجرایی از اهمیت وافری برخوردار خواهد بود که میتواند در ادامه، به شکل گیری نهادها و جریانات عدالت پژوه منجر شود. انشاءالله